انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست

تعریف بیماری انقباض دوپویترن

بیماری انقباض دوپویترن (Dupuytren Contractile Disease) تغییر شکلی در انگشتان دست است که معمولاً طی سال ها ایجاد می شود. این بیماری لایه ای از بافت زیرین پوست کف دست (فاشیای کف دست) را تحت تاثیر قرار می دهد. در انقباض دوپویترن (Dupuytren)، گره های از بافت در زیر پوست ایجاد می شود و در نهایت یک گره ضخیم ایجاد می شود که یک یا چند انگشت را به حالت خمیده در می آورد و انگشتان آسیب دیده را نمی توان به طور کامل صاف کرد.

انقباض دوپویترن به طور عمده انگشت های میانی دست (دو انگشت دورتر از انگشت شست) را تحت تأثیر قرار می دهد و به ندرت انگشت شست را درگیر می کند. اما، انقباض دوپویترن می تواند در هر دو دست اتفاق بیفتد، اما ممکن است در یک دست نسبت به دست دیگر، شدت تأثیر گذاری بیشتری داشته باشد.

بیماری دوپویترن یا بیماری کف دست می تواند انجام بسیاری کارها را دشوار کند. برای مثال می تواند روی فعالیت های روزمره مانند قرار دادن دست در جیب، کشیدن دستکش به دست و حتی حرکت دادن عادی انگشتان دست تاثیر گذار باشد. از آنجا که انگشت شست و اشاره معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند، بسیاری از افراد با فعالیتهای حرکتی خوب مانند نوشتن، ناراحتی و مشکل زیادی ندارند. اما با پیشرفت این بیماری، می تواند توانایی فرد را در باز کردن کامل دست، گرفتن اشیای بزرگ یا قرار دادن دست روی سطح صاف محدود کند.

دلایل بیماری دوپویترن

پزشکان نمی دانند چه عواملی باعث بیماری دوپویترن می شود. هیچ مدرکی وجود ندارد که صدمات دست یا مشاغل مرتبط با لرزش دست ها باعث ایجاد این بیماری می شود. اما بر اساس مشاهدات و تحقیقات، تعدادی از عوامل، خطر ابتلا به بیماری انقباض دوپویترن را افزایش می دهند که شامل موارد زیر است:

• سن: انقباض دوپویترن معمولاً پس از 50 سالگی اتفاق می افتد.
• جنسیت: در مردان احتمال ابتلا به بیماری بیماری دوپویترن شدیدتر از زنان است.
• نژاد: افراد از نژاد اروپایی بیشتر در معرض خطر بیماری کف دست هستند.
• سابقه خانوادگی: عوامل ژنتیکی بیماری کف دست، اغلب در خانواده فرد مبتلا وجود دارد.
• استعمال دخانیات و الکل: سیگار کشیدن و مصرف الکل با افزایش خطر انقباض دوپویترن در ارتباط است.
• دیابت: گزارش شده است که افراد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض خطر انقباض دوپویترن هستند.

علائم انقباض دوپویترن

بیماری انقباض دوپویترن (Dupuytren Contractile Disease) به طور معمول و با گذر عمر پیشرفت می کند. این شرایط معمولاً با ضخیم شدن پوست کف دست شروع می شود. هرچه پیشرفت می کند، پوست کف دست ممکن است حالتی توده ای و یا فرورفته به خود بگیرد. این بافت توده ای محکم و فرورفته که روی کف دست ایجاد می شود، ممکن است به لمس حساس باشد اما معمولاً دردناک نیست.

در مراحل بعدی انقباض دوپویترن، تارهایی از بافت، زیر پوست کف دست ایجاد می شود و می تواند در انگشتان دست نیز گسترش پیدا کند. با گذر زمان و محکم شدن این بافت ها، ممکن است انگشتان دست، گاهی اوقات به شدت به سمت کف دست کشیده شوند. تشخیص این بیماری توسط پزشک به راحتی انجام می شود. در بیشتر موارد، پزشکان می توانند بیماری کف دست را با نگاه و تمرکز روی احساس دست فرد، تشخیص دهند.

البته، آزمایشات دیگر به ندرت لازم است. پزشک، دست های بیمار را را با یکدیگر مقایسه می کند و از نظر وجود ضایعات پوستی روی کف دست، بررسی می کند. همچنین برای بررسی گره های سفت یا نوارهای بافتی، به برخی از دست ها و انگشتان فرد فشار وارد می کند. پزشک بررسی می کند که آیا فرد می تواند دست خود را صاف روی یک میز یا سطح صاف قرار دهد. در بیشتر موارد، عدم توانایی در صاف نگه داشتن کامل انگشتان دست، نشان دهنده بیماری دوپویترن است.

اگر بیماری در فرد به آرامی و بدون درد پیشرفت کند و تأثیر کمی بر توانایی او در استفاده از دستان برای کارهای روزمره داشته باشد، ممکن است بیمار نیازی به درمان نداشته باشد. این بیمار باید به طور مستمر با معاینات بررسی کند که آیا بیماری انقباض دوپویترن پیشرفت داشته است یا خیر؟ در صورت پیشرفت علائم نیز سریعا باید به دنبال درمان مناسب باشد

درمان انقباض دوپویترن

معاینات اولیه و تشخیص پیشرفت بیماری انقباض دوپویترن با تست قرار دادن کف دست روی میز شروع می شود. این تست جز تست هایی است که خود فرد نیز می تواند انجام دهد. درمان اولیه شامل برداشتن و از بین بردن گره های کف دست است که انگشتان را به سمت کف دست خم می کند. از بین بردن این بافت گره ای را از راه های گوناگون می توان انجام داد. انتخاب روش بستگی به شدت علائم و سایر مشکلات دارد.

در ملاقات با پزشک، ممکن است پزشک برای تشخیص بهتر از بیمار سوالاتی بپرسد. این سوالات شامل زمان شروع علائم، شدت علائم، مداومت درد بیمار، سابقه خانوادگی بیمار، تاثیر درد و علائم روی بیمار، انتظار بیمار از بازگشت توانایی ها، داروها و مکمل های مصرفی بیمار، نام بردن از روش های درمانی و اثر بخشی روش درمانی است.

تعدادی از روش های درمان انقباض دوپویترن برای کند کردن روند انقباض و تسکین علائم در دسترس است.

1- درای نیدلینگ: در درای نیدلینگ یا سوزن خشک، متخصص با استفاده از یک سوزن که از طریق پوست وارد کف دست می شود، انقباض گره بافتی را سوراخ کرده و می شکند. انقباضات اغلب عود می کنند اما این روش می تواند تکرار شود.

مزیت اصلی روش سوزن زدن این است که هیچ برشی ایجاد نمی شود و می توان همزمان آن را روی چند انگشت انجام داد و معمولاً پس از آن به درمان فیزیکی بسیار کمی نیاز است. عیب اصلی این روش این است که در بعضی از نقاط انگشت قابل استفاده نیست؛ زیرا می تواند به یک عصب یا تاندون آسیب برساند.

2- تزریق آنزیم: تزریق نوعی آنزیم به گره بافتی در کف دست می تواند آن را نرم و ضعیف کند و بعد از تزریق، پزشک می تواند با لمس انقباض دوپویترن بیمار، آن را بشکند و انگشتان را صاف کند. مزایا و معایب تزریق آنزیم مشابه سوزن خشک است. البته تزریق آنزیم در همه موسسات پزشکی ارائه نمی شود.

3- عمل جراحي: گزینه دیگر درمان انقباض دوپویترن، عملکرد محدود و برداشتن گره بافتی کف دست است. مزیت اصلی جراحی این است که منجر به درمان کامل تر و طولانی تر از روش سوزن خشک یا تزریق آنزیم می شود. عیب اصلی این روش این است که پس از جراحی معمولاً به فیزیوتراپی نیاز است و مدت زمان بهبودی طولانی تر می شود.

در برخی موارد شدید، به خصوص اگر جراحی نتواند مشکل را اصلاح کند، جراح، تمام بافت های انقباضی دوپویترن از جمله پوست متصل شده به کف دست را بر می دارد. در این موارد نیز برای پوشاندن زخم، به پیوند پوست نیاز است. این جراحی تهاجمی ترین گزینه است و بیشترین زمان بهبودی را دارد. افراد پس از آن معمولاً ماه ها به درمان فیزیکی فشرده نیاز دارند.

شیوه درست زندگی و درمان های خانگی در بیماری انقباض دوپویترن می تواند بسیار اثر گذار باشد. برای مثال بیمار باید از وارد کردن فشار زیاد به دست جلوگیری کند یا به هنگام کارهای سنگین، از دستکش دارای بالشتک استفاده کند.

فیزیوتراپی انقباض دوپویترن

بیماران معمولاً درمان انقباض دوپویترن را انجام می دهند، چرا که دامنه حرکتی دست برای بسیاری از فعالیت ها در زندگی روزمره مهم است. فیزیوتراپی انقباض دوپویترن نیز روشی درمانی است که هم در مراحل اولیه بیماری و هم بعد از عمل جراحی توسط پزشک تجویز می شود. فیزیوتراپی انقباض دوپویترن می تواند شامل گرما درمانی در مراحل ابتدایی بیماری، مهار بند کردن دست برای جلوگیری از وارد آمدن فشار، کشش و چسبندگی انگشتان و لیزر درمانی باشد.

در 5 روز اولیه پس از عمل جراحی، بیمار احتیاج به استراحت دارد. پس از 5 روز اقدامات اصلی برای انجام تمرینات دامنه حرکتی بر روی انگشتان دست درگیر، انجام می شود. در مراحل بعدی، با مداخلات اولیه به محدوده تمرینات دامنه حرکتی و بستن مهار بند روند بهبودی تسریع بخشیده می شود. این تمرینات با هدف سازگاری فرد انجام می شود و بر اساس اختلال، شدت علائم، وضعیت جسمی و توانایی بیمار است. مراحل آینده فیزیوتراپی انقباض دوپویترن نیز آموزش بیمار در مورد کاهش تورم و اهمیت به پیشرفت هر روزه است.

خدمات فیزیوتراپی آرنیکا برای انقباض دوپویترن

کلینیک فیزیوتراپی آرنیکا آماده ارائه خدمات فیزیوتراپی انقباض دوپویترن به همشهریان در اهواز و استان خوزستان می باشد. همچنین مرکز فیزیوتراپی آرنیکا برای مقرون به صرفه بودن هزینه های درمان، با بیمه های خدمات درمانی قرارداد دارد. این مرکز فیزیوتراپی یک مرکز فیزیوتراپی خوب در اهواز است. برای کسب اطلاعات بیشتر از خدمات فیزیوتراپی آرنیکا با این مرکز تماس بگیرید.